Psychoterapia

Psychoterapia to terapeutyczna relacja – lecząca lub wspierająca, ustalona pomiędzy wykwalifikowanym psychoterapeutą i jego pacjentem.  Pacjentem może być też para – jest to wówczas terapia par. Podczas psychoterapii rozwiązywane są problemy natury psychologicznej, emocjonalnej, choć czasem znajdujące wyraz w problemach somatycznych, przykładem czego jest wpływ stresu na funkcjonowanie ciała. Psychoterapia jest często stosowana w kryzysach życiowych, w momentach zmiany i konieczności zaadoptowania się do nowej sytuacji. Psychoterapia wspiera naturalną potrzebę rozwoju człowieka i przywraca nasze życie do równowagi.

Psychoterapia polega na rozmowie. Jest to dialog, który prowadzi do zmiany. Nie oznacza to jednak, że trzeba cały czas mówić. Ważna jest relacja, kontakt z zaufaną osobą, jaką jest terapeuta. W końcu jest to spotkanie – też z samym sobą, zawierające elementy poznawania siebie i dokonywania mniejszych lub większych odkryć. Pacjent uświadamia sobie różne zależności, w których się znajduje. Rolą psychoterapeuty jest tworzenie wspierającego środowiska, okoliczności, które ułatwią zmianę.

Celem psychoterapii jest poprawa samopoczucia, zdrowia, radzenia sobie, a także rozwój osobisty i pełniejsze wykorzystywanie własnego potencjału. Oprócz redukowania cierpienia czy niemożności, efektem psychoterapii jest zwykle poprawa relacji osobistych. Jest to związane z tym, że podczas psychoterapii zachodzi też proces uczenia się.

Charakterystyczny dla terapii psychologicznej jest mocny akcent na zasady etyczne; powstają szczegółowe kodeksy etyczne, które obowiązują psychoterapeutów. Podstawę etyki stanowi zagwarantowanie pacjentowi poufności całego procesu. Pacjent ma pewność, że jego słowa i jego sprawy pozostaną między nim a jego terapeutą. Drugim filarem etyczności psychoterapii jest poddawanie się przez terapeutę regularnej superwizji. Superwizja to nadzór profesjonalnego przebiegu terapii, przeprowadzany przez innego wysoko wykwalifikowanego i doświadczonego specjalistę.

Pracuję w nurcie zwanym psychoterapia psychodynamiczna, wybierając ją jako rozwiązującą problemy i docierającą do sedna, oferującą osobie samoświadomość. Nurt psychodynamiczny zakłada, że przywołując do świadomości wewnętrzne dylematy, odzyskujemy nad nimi kontrolę i możemy żyć w sposób pełniejszy. Terapia ta pozwala stać się bardziej aktorem niż obserwatorem swojego życia. Podejście psychodynamiczne kładzie też akcent na relacje z innymi ludźmi. Psychoterapia psychodynamiczna odznacza się empatią terapeuty, który używa swojej wyobraźni. Dzięki temu możliwe jest zrozumienie drugiej osoby, mimo że nie przeżyło się dokładnie tego samego, co ona. W tym podejściu ważne są przeżycia, a także skojarzenia. Terapeuta jest elastyczny: ważne jest to, co wnosi do psychoterapii pacjent. Pozwala to uwypuklić punkt widzenia samego pacjenta. Pacjenta angażuje się jako współpracownika. Jego aktywność jest niezbędna do zrozumienia jego psychiki.